ریه به عنوان یکی از اجزای مهم بدن، نقش اساسی در عملکرد تنفسی و اکسیژن رسانی به بدن دارد. این عضو حساس ممکن است به بیماری‌های متنوعی دچار شود. یکی از مشکلاتی که می‌تواند ریه را تحت تأثیر قرار دهد، آب آوردن آن است. اگرچه راه‌های درمانی برای این موضوع وجود دارد، اما در صورت عدم درمان مناسب و به موقع، ممکن است بیماری به شکل جدی تری تبدیل شود. این مقاله به بررسی این مسئله و راه‌های کشیدن آب ریه در منزل می‌پردازد.
علت آب آوردن ریه
فاصله‌ای میان ریه‌ها و قفسه سینه وجود دارد که به عنوان “جنب” شناخته می‌شود. در این فضا، مایعی ترشح می‌شود که به مرور زمان به خون منتقل می‌شود. این ترشح در ارتباط با موضوع آب آوردن ریه است. وقتی میزان این ترشح بیش از حد معمولی افزایش یابد، به اصطلاح ریه آب می‌آورد.
آب آوردن ریه باعث بروز مشکلاتی در فرآیند تنفس می‌شود. ریه وظیفه انتقال اکسیژن به خون را دارد و برای حفظ سلامت بدن، این فرآیند ضروری است. در شرایط آب آوردن، ریه قادر به تأمین اکسیژن موردنیاز برای خون نیست و در نتیجه تنگی‌نفس‌های شدیدی ایجاد می‌شود.
بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که علاوه بر اهمیت ترشح بین ریه و قفسه سینه برای حفظ سلامتی کلی بدن، افزایش غیرطبیعی این ترشح به دلیل علل مختلف مانند نارسایی قلبی، افزایش فشار خون، نارسایی کلیوی و … می‌تواند به سرعت وضعیت بیمار را تشدید کند.
آب آوردن ریه چه علائمی دارد؟
آب آوردن مزمن یا طولانی مدت زمانی رخ می‌دهد که ریه‌های بیمار به‌طور پیوسته به مشکل برمی‌خورند، اما بیمار از این اختلال خبر ندارد. نمایانگر این نوع آب آوردن علائمی می‌شود که عبارت‌اند از:
- افزایش ناگهانی وزن پاهای شما
- احساس تنگی نفس که ممکن است شما را در خواب بیدار کند
- بروز تورم های نگران کننده در قسمت پایینی بدن
- اغلب دراز کشیدن باعث بدتر شدن تنفس می‌شود
- تنگی نفس شدید در حین فعالیت‌های ورزشی یا تمرینی
- صدای خس‌خس در سینه حتی در حالت استراحت
- نشانه‌های آب آوردن به علت کمبود اکسیژن
این نوع آب آوردن معمولاً زمانی اتفاق میافتد که به ارتفاع های بالا صعود می‌کنید، مانند کوه‌نوردی. این نوع آب آوردن علائم جدی دارد که شامل موارد زیر است:
- تب شدید
- سردرد های شدید
- سرفه های ناقص و شدید
- تنگی نفس حتی پس از بازگشت به ارتفاع های پایین‌تر
- ضربان قلب نامنظم و شدید
کشیدن آب ریه در منزل چگونه انجام می‌شود؟
آب آوردن ریه در منزل به کمک یک روش انجام می‌شود که با استفاده از آن، مایع یا هوا از اطراف ریه‌ها خارج می‌شود. در این روش، با استفاده از یک سوزن، مایع یا هوا از فضای پلور خارج می‌شود. فضای پلور، فضایی نازک بین پلورا (غشای دولایه‌ای که ریه‌ها را احاطه می‌کند) و دیواره داخلی قفسه سینه است. در این فضا، مقدار کمی مایع وجود دارد که از مالش دو لایه جلوگیری می‌کند. در برخی مواقع، ممکن است مقدار اضافی از مایع در فضای پلور تجمع کند، که به آن پلورال افیوژن گفته می‌شود. این وضعیت باعث می‌شود که تنفس دشوار شود و ریه‌ها به طور کامل باد نگیرند. پلورال افیوژن می‌تواند منجر به تنگی نفس و درد شود، به خصوص پس از انجام فعالیت‌های بدنی شدید.
بعد از تخلیه آب ریه باید چه مراقبت هایی انجام شود؟
حین این فرآیند، شما ممکن است در بازه‌های خاصی بی‌حرکت بمانید، نفس عمیق بکشید یا نفس خود را برای چند لحظه نگه دارید. در صورتی که مقدار زیادی مایع وجود داشته باشد، می‌توان یک سوزن را به صورت لوله ترتیب داد. این لوله به شما اجازه می‌دهد تا بیشترین مقدار مایع را خارج کنید و آن را در یک بطری یا کیسه جمع آوری کنید. گاهی از یک لوله انعطاف پذیر (کاتتر) به جای سوزن استفاده می‌شود که به مدت یک یا دو روز باز می‌ماند.
پس از مصرف کافی مایع، سوزن خارج می‌شود و ناحیه جراحی با باند و پانسمان پوشانده می‌شود. نمونه‌های مایع به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند. پزشک شما فشار خون، نبض و تنفس تان را بررسی می‌کند. همچنین، پانسمان در ناحیه جراحی برای بررسی وجود هر گونه خونریزی یا مایعات مورد بررسی قرار می‌گیرد. در خانه، می‌توانید به فعالیت‌های روزمره و عادی خود بازگردید، مگر اینکه پزشک توصیه های دیگری داشته باشد. از شما خواسته می‌شود تا چند روز از فعالیت‌های بدنی سنگین خودداری کنید.
سخن پایانی
در نهایت، باید به اهمیت آگاهی از موارد مرتبط با ترشح مایع در فضای بین ریه و قفسه سینه تاکید کنیم. همچنین، نباید از هزینه کشیدن آب ریه در منزل نیز غافل شویم. این مسئله نه تنها به سلامتی ریه‌ها و عملکرد تنفسی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند زندگی روزمره ما را تحت تأثیر قرار دهد. بهتر است همیشه از ابزارهای به‌روز و مناسبی برای کشیدن آب ریه استفاده کنیم و در صورت نیاز، با پزشک متخصص در این زمینه مشورت کنیم.برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه با نبض اول همراه باشید.