تفاوت ایدز و ویروس اچآیوی در چیست؟

تفاوت ایدز و ویروس اچآیوی موضوعی است که بسیاری از افراد درک دقیقی از آن ندارند و گاهی این دو را به اشتباه یکسان میدانند. در این مقاله به بررسی ماهیت ویروس اچآیوی (HIV) به عنوان عامل ایجاد عفونت و چگونگی پیشرفت آن به مرحله ایدز (AIDS) پرداخته میشود. توضیح داده میشود که اچآیوی یک ویروس است که به سیستم ایمنی بدن حمله میکند و اگر کنترل نشود، ممکن است به ایدز که پیشرفتهترین مرحله این عفونت است، منجر شود. همچنین به این نکته اشاره میشود که همه افراد مبتلا به اچآیوی الزاما به ایدز مبتلا نمیشوند و با تشخیص زودهنگام و درمان مداوم، میتوان از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد. این مقاله تأکید دارد که تفاوت ایدز و ویروس اچآیوی در این است که اچآیوی به خودی خود پایان زندگی نیست. با مصرف داروهای ضد رتروویروسی (ART)، میتوان ویروس را کنترل کرده، خطر انتقال به دیگران را کاهش داد و زندگی طولانی و سالمی داشت.
اچ ای وی چیست؟
ویروس اچآیوی (HIV) که مخفف عبارت ویروس نقص ایمنی انسانی است، یک ویروس از خانواده رتروویروسها (Retroviridae) محسوب میشود. این ویروس عامل اصلی ایجاد عفونت اچآیوی است که در صورت پیشرفت، میتواند به ایدز (AIDS) یا سندروم نقص ایمنی اکتسابی منجر شود. یعنی تفاوت ایدز و ویروس اچآیوی در این است که اچآیوی عامل عفونت و ایدز مرحله پیشرفته آن است. ویروس اچآیوی، به دلیل توانایی خاص خود در وارد شدن به DNA سلولهای بدن و پنهان ماندن از سیستم ایمنی، به طور ویژهای خطرناک است. این ویروس با کاهش تعداد سلولهای CD4، سیستم ایمنی بدن را ضعیف میکند و درنهایت بدن در برابر بسیاری از عفونتها توانایی مقابله را از دست میدهد.
افراد مبتلا به ویروس اچآیوی در معرض چه عفونتهایی قرار دارند؟
وقتی ویروس اچآیوی سیستم ایمنی را تضعیف میکند، بدن در برابر عفونتهای فرصتطلب و برخی انواع سرطانها آسیبپذیرتر میشود. این عفونتها شامل موارد زیر هستند:
- عفونتهای باکتریایی: سل (TB)، سپتیسمی ناشی از سالمونلا.
- عفونتهای ویروسی: سیتومگالوویروس (CMV)، ویروس هرپس سیمپلکس، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV).
- عفونتهای قارچی: پنومونی ناشی از پنوموسیستیس (PCP)، برفک (کاندیدیازیس)، کریپتوکوکوزیس.
- عفونتهای انگلی: توکسوپلاسموز، کریپتوسپوریدیوزیس.
- سرطانها: سارکوم کاپوزی، لنفومها و سرطان دهانه رحم.
آیا میتوان ویروس اچآیوی را به طور کامل از بین برد؟
در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای ویروس اچآیوی وجود ندارد. تفاوت ایدز و ویروس اچآیوی این است که اچآیوی با وارد شدن به DNA سلولها، به صورت دائمی در بدن باقی میماند، اما ایدز زمانی بروز میکند که سیستم ایمنی به شدت آسیب ببیند. با این حال، با استفاده از درمانهای ضدویروسی (ART) میتوان ویروس را تا حد زیادی سرکوب کرد، بهطوریکه:
- ویروس به مرحله ایدز نمیرسد.
- خطر انتقال به دیگران کاهش مییابد.
بیشتر بخوانید: 8 روش تشخیص زگیل تناسلی در زنان و مردان
ایدز چیست؟
همانطور که پیشتر اشاره شد، ویروس اچآیوی یک ویروس است که به سلولهای ایمنی بدن بهویژه سلولهای CD4 حمله میکند. این سلولها نقش مهمی در دفاع از بدن در برابر بیماریها دارند.
ایدز مرحله پیشرفتهای از عفونت اچآیوی است. یکی دیگر از تفاوتهای ایدز با ویروس اچآیوی، این است که این بیماری ماهیت مستقلی ندارد و درنتیجه تضعیف سیستم ایمنی بدن به صورت مجموعهای از علائم و عوارض پدیدار میشود. به طور کلی زمانی رخ میدهد که سیستم ایمنی بدن به شدت آسیب دیده و بدن دیگر قادر به مقابله با عفونتها و برخی سرطانها نیست. در رابطه بیماری ایدز، بدون استفاده از داروهای مخصوص، سیستم ایمنی بدن به مرور ضعیف شده و فرد مستعد ابتلا به بیماریهای شدید و عفونتهای خطرناک میشود که میتواند منجر به مرگ شود.
اگر فرد درمان را پیش نگیرد، معمولاً 8 تا 10 سال (و گاهی بیشتر) طول میکشد تا اچآیوی به ایدز پیشرفت کند. اما تفاوت ایدز و ویروس اچآیوی در این است که با مصرف داروهای ضد رتروویروسی (ART)، فرد مبتلا میتواند از مرحله ایدز جلوگیری کرده و زندگی سالمی داشته باشد.
چه زمانی اچآیوی به بیماری ایدز تبدیل میشود؟
بیماری ایدز زمانی تشخیص داده میشود که:
- تعداد سلولهای CD4 فرد به کمتر از 200 سلول در هر میلیمتر مکعب خون کاهش پیدا کند (مقدار طبیعی 500 تا 1500 است).
- فرد دچار یک یا چند عفونت یا سرطان فرصتطلب مانند سل، ذاتالریه شدید یا نوعی سرطان به نام سارکوم کاپوزی شود.
همچنین بخوانید: نکات مهم قبل از آزمایش تیروئید چیست؟
آیا همه افراد مبتلا به اچآیوی به ایدز مبتلا میشوند؟
تفاوت ایدز و ویروس اچآیوی در این است که همه افراد مبتلا به اچآیوی به ایدز نمیرسند. اگر اچآیوی زود تشخیص داده شود و فرد درمان مناسب را دریافت کند، این ویروس کنترل میشود. درمان ضد رتروویروسی (ART) میتواند ویروس را مهار کرده و از آسیب بیشتر به سیستم ایمنی جلوگیری کند. در نتیجه فرد میتواند زندگی سالم و طولانی داشته باشد، بدون اینکه بیماری به مراحل پیشرفته برسد. این تفاوت نشان میدهد که اچآیوی لزوماً به معنای پایان زندگی نیست و میتوان با کنترل آن، از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد.
چگونه بفهمم HIV دارم؟
برای تشخیص HIV و ایدز باید به علائم و آزمایشهای پزشکی توجه کنید. علائم اولیه ممکن است شبیه بیماریهای ویروسی دیگر باشند و فقط با آزمایش میتوان بهطور قطعی وجود ویروس را تایید کرد. مراحل شناسایی به این صورت است:
1. توجه به علائم اولیه
علائم عفونت حاد HIV معمولاً 2 تا 4 هفته پس از ابتلا ظاهر میشود و شامل موارد زیر است:
- تب
- گلودرد
- سردرد
- خستگی شدید
- درد عضلانی یا مفصلی
- تورم غدد لنفاوی
- بثورات پوستی
این علائم معمولاً کوتاهمدت هستند و ممکن است با بیماریهای دیگر اشتباه گرفته شوند.
بیشتر بخوانید: 5 آزمایش که خانم های بالای 30 سال باید انجام دهند!!!
2. انجام آزمایش HIV
آزمایش تنها راه قطعی برای تشخیص HIV است. رایجترین آزمایشها عبارتند از:
- آزمایش آنتیبادی HIV: این آزمایش آنتیبادیهای تولیدشده توسط سیستم ایمنی بدن را شناسایی میکند.
- آزمایش ترکیبی (آنتیژن/آنتیبادی): میتواند هم آنتیبادیها و هم آنتیژنهای ویروس را شناسایی کند و در مراحل اولیه عفونت بسیار دقیق است.
- آزمایش PCR (تشخیص RNA ویروس): برای شناسایی مستقیم مواد ژنتیکی ویروس استفاده میشود و عفونت را در مراحل خیلی زود تشخیص میدهد.
تشخیص زودهنگام HIV بسیار مهم است، زیرا درمان با داروهای ضد ویروسی (ART) میتواند پیشرفت بیماری را متوقف کرده و زندگی طبیعی و طولانیتری برای فرد فراهم کند. در صورتی که به ویزیت پزشک در منزل یا انجام آزمایش در منزل نیاز داشتید، میتوانید با نبض اول تماس بگیرید تا متخصصان به صورت فوری در محل شما حاضر شوند.
کامنتی ثبت نشده است